O utworach
Konstanty Regamey był kompozytorem, ale różniącym się od wszystkim, bo był kompozytorem autodydaktą, niemniej jego dzieła są równoważne z najwybitniejszymi dokonaniami wiodących kompozytorów lat 50-ych i 60-ych w muzyce europejskiej. Jest przede wszystkim pionierem w dziedzinie dodekafonii, a na pewno jednym z pierwszych zaraz po kręgu lwowskim, który zbliżył się do dodekafonii poprzez pełną chromatyzację materiału dźwiękowego, podobnie jak Schönberg. Tymi pierwszymi próbami były Pieśni perskie i Kwintet, w których przejawia się konstruktywizm dodekafoniczny, ubrany w wirtuozowska fakturę instrumentalną, a ostatecznym rezultatem jest neoromantyczna ekspresja. Zdaniem Regameya zastosowanie procedur klasycznej dodekafonii jest użyciem określonej techniki kompozytorskiej, ale nie musi determinować jeszcze stylu utworu. Stanowi zaledwie przyczynek do stworzenia nowego języka muzycznego. W konsekwencji Regamey stosując technikę dwunastotonową komponował w różnych stylach (np. w Kwintecie w stylu Brahmsa, w Autoportrecie zbliżył się do neoklasycyzmu, w nieukończonej operze Don Robott wprowadził totalną serializację wszystkich warstw dzieła, również elementów wizualnych, światła, ruchu śpiewaków na scenie). Początkowe dążenia kompozytora do wprowadzenia, a następnie rozwinięcia dodekafonii i wykreowania indywidualnego stylu muzycznego sprzeczne było z kierunkiem rozwoju dodekafonii europejskiej, która znalazła kres w osiągnięciu serializmu. Regamey, przeciwnie, dążył do osiągnięcia muzyki o oryginalnym wyrazie, muzyki różnorodnej i barwnej, silnie ekspresyjnej.
Jerzy Stankiewicz, W roku 30. rocznicy śmierci Konstantego Regameya w Lozannie. Konstanty Regamey (1907-1982)- indywidualność poliwalentna.
Pieśni Perskie
"Siedem pieśni do słów Omara Chajjama" zaistniało w polskim życiu muzycznym niespodziewanie, a reakcja na nie musiała być silna, skoro pozostawiła wyraźny ślad w pamięci. Niespodziewanie, gdyż utwór był dziełem krytyka muzycznego i uczonego, nie - profesjonalnego kompozytora. Powstał w Warszawie roku 1942, więc w klimacie "ulicznych łapanek, polowań na ludzi, niedostatku, oraz niewyobrażalnej grozy szalejącej za murem getta".
Mieczysław Tomaszewski, Na temat "Pieśni Perskich" Konstantego Regameya w: Oblicza Polistylizmu. Cytat Stefana Kisielewskiego.
Posłuchaj Pieśni Perskie:
(wyk. Justyna Danczowska, Robert Koller)
I. La vie est un secret...:
II. Dieu qui fit Khayyâm...:
III. Luisantes roses...:
IV. Viens, défends-moi...:
V. Faucon hardi...:
VI. Les nuits, j'observe le ciel étoilé...:
VII. C'est moi! moi!...:
Dowiedz się więcej: Pobierz (PDF) Jerzy Stankiewicz - Pieśni Perskie
Autograf
Jednym z najistotniejszych procesów zachodzących w dziedzinie sztuki jest kształtowanie poprzez twórczość pewnych cech, które zwykliśmy nazywać stylem, indywidualnością czy też osobowością twórcy. Zdarzają się czasem dzieła, które problem stylu, stylowości, eksponują jako problem najistotniejszy. Do nich możemy zaliczyć Autograf.
Małgorzata Kusińska, Autograf muzyczny Konstantego Regameya w: Oblicza Polistylizmu.
Kwintet
"Kwintet" na klarnet, fagot, skrzypce, wiolonczelę i fortepian jest w dorobku kompozytorskim Regameya utworem szczególnym. Został bowiem skomponowany [w latach] 1942-44 i wykonany 6.06.1944 w czasie wojny w okupowanej Warszawie, a zarazem jest jednym z pierwszych świadectw twórczej realizacji głoszonych postulatów, próbą syntezy idiomu neoklasycznego i reguł dodekafonii, a także syntezy postawy klasycyzującej z postawą romantyczną syntezy przejawiającej się przede wszystkim w dążeniu do uzyskania precyzyjnej i zwartej konstrukcji, a zarazem w eksponowaniu wzmożonej ekspresji.
Alicja Jarzębska, Synteza neoklasycznego idiomu kompozytorskiego w "Kwintecie" Konstantego Regameya w: Oblicza Polistylizmu.
